Chcemy poznać Pańswa opinie w zakresie chorób o podłożu genetycznym.
Klub Ceskoslovensky Vlciak i Saarlooswolhond zwraca się do wszystkich członków z uprzejmą prośbą o wyrażenie swojego zdania co do rekomendacji jakie ma zamiar przesłać do Zarządu Głównego ZKwP celem wprowadzenia obowiązku wykonywania określonych badań w kierunku chorób o podłożu genetycznych w rasie ceskoslovensky vlciak.
Jak pokazały badania prowadzone przez Słowacki Uniwersytet Rolniczy w Nitrze i Czeski Uniwersytet Przyrodniczy w Pradze, a opublikowane Genes.2021.12.832 1, gdzie poddano badaniu rozbieżność genową ceskoslovenskeho vlciaka (CsV) w stosunku do wilka i owczarka niemieckiego, to te dwa genomy maja największy udział w rasie.
W badaniu wykorzystano również genom saarlooswolfhonda i owczarka belgijskiego dla zobrazowania udziału procentowego badanych grup.
Praca wskazuje, że CsV to całkiem nowa rasa psów stworzona dla wojska, w której genomie selekcja historyczna pozostawiła różne ślady selekcyjne inbredu odziedziczone po zwierzętach z populacji źródłowych.
Genom CsV ukształtował się stosunkowo niedawno w porównaniu z innymi analizowanymi grupami, a geny owczarka niemieckiego i wilka zostały rozpoznane jako grupy z najwyższym wkładem w skład genetyczny.
Natomiast badania przeprowadzone w Bułgarii przez Uniwersytet Leśnictwa, Wydział Medycyny Weterynaryjnej 2 nad genetycznymi predyspozycjami do chorób w rasie CsV, sugerują konieczność wykonywania pewnych badań dla dalszego prawidłowego rozwoju rasy.
W tej pracy badano podatność na dysfunkcję stawów biodrowych i łokciowych (dysplazja HD,ED), mielopatii zwyrodnieniowej (DM), zaburzenia rozwojowe przysadki mózgowej prowadzącego do karłowatości (DW), oraz zaburzenia układu pokarmowego w odniesieniu do dziedzictwa jakie rasa posiada po wilku i owczarku niemieckim.
Słowacki Klub Rasy jako patron rasy i Czeski Klub rasy od dawna, jako wymóg uzyskania uprawnień hodowlanych w rasie, postawili wymóg uzyskiwania określonych wyników badania na dysplazję, jak i obowiązkowych badań w kierunku DM, DW, oraz panel genetyczny DNA w związku z ujawnieniem wielu przypadków rozbieżności pomiędzy faktycznym genomem, a dokumentami poświadczającymi pochodzenie psów.
Wiele psów miało zmieniane lub ma całkowicie wstrzymane rodowody gdyż nie można ustalić ich faktycznego pochodzenia.
Dysplazja HD, ED jest wieloczynnikową uwarunkowaną genetycznie nieprawidłowością prowadzącą do rozwoju zwyrodnień stawów biodrowych jak i stawów łokciowych. Oczywiście znaczący wpływ na to mają czynniki środowiskowe takie jak żywienie, ćwiczenia, warunki bytowe oraz nadmierny wzrost, ale czynniki dziedziczne odpowiedzialne są za uwarunkowanie i predyspozycje do rozwoju wiotkości czy niestabilność stawów biodrowych.
Jak wskazują najnowsze doniesienia dysplazja stawu biodrowego ma znaczący wpływ na rozwój dysplazji stawu łokciowego i pomimo, że łączy ona kilka chorób, które wpływają na staw łokciowy, to zazwyczaj dotyczy ona obu kończyn przednich, co prowadzi co niestabilności i bólu.
Według dostępnych statystyk jakie są przeprowadzane w rasie, a dotyczą one jedynie niewielkiej części populacji, bo nadal stwierdzenie, że pies niebadany jest zdrowy, ma priorytetowe znaczenie, co odzwierciedla fakt, że wiele psów ze złym wynikiem nie jest wcale wprowadzana do bazy, a ich wyniki nie są nigdzie publikowane, dysplazję oznaczoną jako A posiada około 4800 osobników, jako B ponad 1300 osobników, jako C ponad 500 osobników, a jako D ponad 100 osobników, pozwala nam szacować, że ponad 30 procent przebadanej populacji może być obciążona tendencją do dysplazji.
Ten wynik był możliwy do uzyskania jedynie dzięki kontroli populacji i wymogiem wprowadzenia przez wiele organizacji kynologicznych na świecie obowiązkowego badania w kierunku dysplazji stawów biodrowych dla psów uzyskujących uprawnienia hodowlane.
Dysplazja stawów łokciowych na chwilę obecną dotyczy około 20 % przebadanej populacji, ale należy wziąć pod uwagę, że tutaj odsetek przebadanych psów jest znacznie niższy gdyż wiele osób wykonując prześwietlenia na dysplazję stawów biodrowym, pomija stawy łokciowe, co jest efektem nagminnego niewykonywania badań.
Klub rasy w tym miejscu rekomenduje wprowadzenie takiego obowiązku wykonywania badania w kierunku dysplazji zarówno biodrowej HD jak i łokciowej ED, dla osób chcących uzyskać uprawnienia hodowlane w ramach przynależności do Związku Kynologicznego w Polsce, w ślad za innymi krajowymi organizacjami kynologicznymi zrzeszonymi w FCI i Klubami Rasy CsV.
Wiąże się to z kontrolą chorób w rasie, jak i zmniejszeniem obciążeniem psów, wynikających z wykonywania ponownych badań, które nie pozostają obojętne na organizm zwierzęcia.
W rasie niewielki odsetek psów jest narażony na powikłania podczas sedacji środkami znieczulającymi, ale jest to zaledwie 1 % obciążony Maligant Hypertermia.
Jak wspomniałem na wstępie Uniwersytet Leśnictwa w Sofii (badanie na małej populacji) co prawda podaje, że w rasie CsV dysplazja jest zjawiskiem rzadszym niż u owczarków niemieckich, ale ze względu na jej poligenowy charakter dziedziczenia zalecają wykonywanie badań radiologicznych, by móc utrzymać ją we względnie jednorodnym poziomie.
W Polsce wielu właścicieli i Hodowców dzięki naciskom środowiska i Klubom Rasy na Słowacji i w Czechach wykonuje badania na dysplazję, ale często tylko stawów biodrowych.
http://wolfdog-database.com/pl/dog/health_statistic
http://wolfdog-database.com/pl/dog/health_statistic
Mielopatia zwyrodnieniowa (DM) to choroba dotykająca psy powyżej 5 roku życia, charakteryzująca się degeneracją struktur kręgosłupa odpowiedzialnych za transmisję impulsów nerwowych do odpowiednio unerwionego obszaru istoty białej (swoista utrata mieliny i zwyrodnienie aksonów).
Powoduje powolne i postępujące osłabienie i utratę kontroli kończyn tylnych, a następnie przednich. Istota choroby nie została do końca jeszcze poznana i uważa się, że znaczący wpływ na jej rozwój mają warunki środowiskowe.
Jak do tej pory zlokalizowano dwie mutacje w obszarze genu MDR1, ale badania naukowe sugerują, że ma ona charakter poligenowy i jest podobna do stwardnienia rozsianego u ludzi.
Obecnie dzięki wprowadzonemu systemowi kontroli choroby przez czeski i słowacki Klub rasy jej występowanie kształtuje się na poziomie około 30 % jeśli idzie o poziom nosicielstwa i około 1 % jeśli idzie o poziom zachorowań.
Kilka lat temu, gdy Uniwersytet w Pradze rozpoczął darmowe badania w kierunku wykrywania mutacji MDR1, okazało się, że znaczna część populacji była obciążona nosicielstwem, a zachorowalność sięgała nawet kilku procent.
Obecnie dzięki programowi badań i kontroli kojarzenia nosicieli, znacząco zostało ograniczone ryzyko występowania choroby, jak i samego nosicielstwa.
Nosiciele nie są psami chorymi i nie posiadają objawów choroby, która w skutkach dla przyszłych właścicieli może być tragiczna.
Pies taki jest w pełni świadomy, w pełni sił witalnych, a postępująca degeneracja może prowadzić jedynie do eutanazji, gdyż medycyna jest w tym zakresie bezsilna.
Klub rasy w tym miejscu rekomenduje wprowadzenie takiego obowiązku wykonywania badania w kierunku mutacji genu MDR1, dla osób chcących uzyskać uprawnienia hodowlane w ramach przynależności do Związku Kynologicznego w Polsce, w ślad za innymi krajowymi organizacjami kynologicznymi zrzeszonymi w FCI i Klubami Rasy CsV, co pozwoli w dłuższym etapie czasu na jeszcze większe ograniczenie nosicielstwa w rasie, a nie wpłynie w żadnym stopniu na ograniczenie puli genetycznej.
Jeszcze całkiem niedawno strach przed chorobą był tak duży, że wielu Hodowców nie chciało używać do rozrodu nosicieli, a wielu nie badając swoich psów zawęża pule genetyczną ograniczając się do jedynie psów z wynikiem Clear.
Badania prowadzone przez Uniwersytet Leśnictwa w Sofii 2 (badanie na małej populacji) wskazuje, że u nosicieli mogą występować objawy neurologiczne choroby, a do takiego samego wniosku doszli uczeni amerykańscy prowadzący badania nad mutacją genu MDR1 w odniesieniu do stwardnienia rozsianego u ludzi, oraz ataksję kończyn miednicy u psów z objawami klinicznymi choroby, czyli mutacji MDR1 na obu allelach.
http://wolfdog-database.com/pl/dog/health_statistic
Szacunkowe dane statystyczne kojarzeń.
http://wolfdog-database.com/pl/dog/health_statistic
Karłowatość przysadkowa DW to choroba która jest wynikiem niewystarczającej produkcji hormonu wzrostu przez gruczoł przysadki. Choroba nie rodzi żadnych konsekwencji dla przyszłych właścicieli, gdyż pierwsze jej objawy notuje się już u około dwutygodniowego szczenięcia, a polegają one na ogólnym niedorozwoju wynikającym ze zmniejszonej produkcji hormonu wzrostu lub zejściem w przypadku całkowitego braku jego produkcji przez przysadkę mózgową.
Większość Hodowców w przypadku stwierdzenia choroby u szczeniąt poddaje je eutanazji lub udostępnia do celów naukowo-badawczych Uniwersytetowi w Utrehcie w Holandii, gdzie zwierzętom jest podawany hormon wzrostu, co pozwala im w miarę normalnie przeżyć nawet kilka lat.
Uniwersytet Leśnictwa w Sofii (badanie na małej populacji) w swoich badaniach wnioskuje, że choroba jest stosunkowo rzadka w Rasie CsV, a wg dostępnych statystyk nosicielstwo jest na poziomie około 20 % przebadanej populacji przy sięgającej około 1 % zachorowalności.
W Polsce jak dotąd karły rodziły się w kilku Hodowlach, a Klub rekomenduje by nadal włąściciele wykonywali badanie pakietowe z wymazu z policzka w kierunku DM i DW.
http://wolfdog-database.com/pl/dog/health_statistic
1. 28 maja 2021 Moravˇcíková, N.; Kasarda, R.; Židek, R.; Vostrý, L.; Vostrá-Vydrová, H.; Vašek, J.; Cílová, ˇ D. Czechoslovakian Wolfdog Genomic Divergence from Its Ancestors Canis lupus, German Shepherd Dog, and Different Sheepdogs of European Origin. Genes 2021, 12, 832. https://doi.org/ 10.3390/genes12060832
2. 2017- TRADITION AND MODERNITY IN VETERINARY MEDICINE, 2017, vol. 2, No 1(2): 45–52 GENETIC PREDISPOSITION TO DISEASES OF THE BREED CZECHOSLOVAKIAN WOLFDOG K. Karneva1 , M. Stefanova-Georgieva2 , A. Korniotis1 , J. Mihaylova2 , G. I. Georgiev1 ¹University of Forestry, Faculty of Veterinary Medicine, Sofia, Bulgaria ²Veterinary clinic “Julyvet”, Sofia, Bulgaria ISSN: 2534-9333
3. 2009-2015 First obserwations on DM in the Czechoslovakian Wolfdog https://clc-italia.it/articolo.php?id=262
4. 4 grudnia 2015 : Smetanová M, Černá Bolfíková B, Randi E, Caniglia R, Fabbri E, Galaverni M, et al. (2015) From Wolves to Dogs, and Back: Genetic Composition of the Czechoslovakian Wolfdog. PLoS ONE 10(12): e0143807. doi:10.1371/journal.pone.0143807